Het Bauhaus stond voor de eenheid van kunst, ambacht en technologie. In tegenstelling tot de traditionele scheiding tussen kunstenaars en ambachtslieden, geloofde het Bauhaus dat alle creatieve disciplines elkaar konden versterken. De beroemde ontwerpregel "vorm volgt functie" werd een van de belangrijkste uitgangspunten: het uiterlijk van een object moest logisch voortkomen uit zijn gebruik.
De school kende drie locaties:
- Weimar (1919-1925): de oprichtingsfase, met nadruk op ambachtelijke technieken.
- Dessau (1925-1932): de bloeiperiode, waar het iconische Bauhaus-gebouw werd gebouwd en industriële productie centraal kwam te staan.
- Berlijn (1932-1933): een korte, turbulente laatste fase, die eindigde met sluiting door het opkomende naziregime.
Het Bauhaus trok een indrukwekkende groep kunstenaars, architecten en ontwerpers aan, waaronder:
- Paul Klee en Wassily Kandinsky, die kleurentheorie en abstracte kunst doceerden.
- Laszlo Moholy-Nagy, pionier in fotografie en visuele communicatie.
- Marcel Breuer, bekend van zijn innovatieve stalen buismeubels.
- Ludwig Mies van der Rohe, die het modernisme in de architectuur zou domineren met zijn motto "less is more".
Hoewel het Bauhaus slechts veertien jaar bestond, is de invloed ervan wereldwijd voelbaar. Van minimalistisch interieurdesign tot glas- en staalarchitectuur, van typografie tot moderne kunstopleidingen: het Bauhaus legde de basis voor het modernisme zoals wij dat vandaag kennen.
Ook na de sluiting leefde de geest van Bauhaus voort, met name in de Verenigde Staten. Gevluchte docenten richtten daar nieuwe instellingen op, zoals het New Bauhaus in Chicago, waar de ideeën verder ontwikkeld werden.
In de hedendaagse wereld van design en architectuur blijven de Bauhaus-principes relevant. Denk aan functionele meubels (zoals bij Ikea), heldere lijnen in architectuur, en de nadruk op eenvoud en gebruiksgemak in productontwerp. In 2019 werd wereldwijd het 100-jarig jubileum van Bauhaus gevierd - een bewijs van de blijvende impact van deze unieke beweging.